A te ła dago mi ła festa de Halloween! No ła ze mìa propiamente na festa foresta!Da nialtri ła se ciama “Festa de ła Łumera” e ła se festeja tra ła coa de otobre e el cao ne novenbre. Ła ze una de łe pì antighe tradision venete, festejà mìa solche inte’l Veneto, ma anca
BAŁINTONDO DE’L BATIMARSO (voze: Erica Boschiero, parołe: Gianluigi Secco) Soni, soni, sonde’l brondho fondo,son ardhentinide i canpanełi,fan, fun e fretbat i bat bandói,brondho, brondhosenti come che sona el brondho,bała in tondobała, bałon in tondo! Tornerà ła primaverazgionfa d’erba e pra de fiori,e de tsighe de boceteche i cor via par i pra nói,a ciapar łe
TONBA BRION A SAN VIO DE INTIOŁE – (Marca Trevizana 1970-1978, architeto: Carlo Scarpa) Ła ze ła tonba de fameja de i Brion: on monumento fùnebre che el ze tuto fora che monumentałe. El projeto el ze stà comisionà inte’l 1969 da Onorina Brion Tomazin, par onorar ła memoria de’l só defunto marìo Bepi Brion,
WENvoze, parołe e mùzega: Venia (Fernando Zanella Menegatti) Veneti, Veneti,el trozo verto,ła zguea ła taja ła zàgoła,ła strada ła vien fin Pawwa,ła Łuzasia ła scaesa ła fałana scianta ła ghe dà fòra,na sciafa, na strafavara che naja,łe sate, i brasi no i moła,no i moła mìa ‘sta rasała rasa Wen! Veneti, Veneti!ła mare ciama Maràntegaostia!Veneti,
CO ŁA PORAvoze, parołe e mùzega: Venia (Fernando Zanella Menegatti) Strosa el jaso, A no me baso, A no casco, A no casco dóA tiro mìa na màcoła in rasa, asè cusita ła me sciafaEl fredo no’l sciopa, el crinto el va dó che’l stranbaDu òmani, du tori che soto ła fioca i ze na
OTOSENTO ANI DE ŁÀGOŁE, PRIMA E DOPO ŁA ROMANITÀ – El Santuario de Łàgołe el ze stà frecuentà co fervor seguramente da’l cuarto sècoło a.C. fin a’l cuarto sècoło d.C., ma anca in èpoghe sucesive ndove che łe done łe ndava so łe acue par riti propisiadori de gravidansa. Tuti i ojeti catài łà i
DEA VENETA – A ła jera ła Dea de ła natura, de i flusi, de ła fecondità e de ła sałude de òmeni e animałi, venarà da i antighi Veneti. A ła venjéa senpre raprezentà cofà fegura feminina, vestìa co’l tìpego costume veneto ricamente decorà: còtoła beła anpia, sinturon vistozo in vita, stivałi e caveji
SANTUARI VENETI – I santuari veneti i jera łoghi de culto sénplisi, indove ch’A se venarava i łe Divinità, e scuazi senpre i jera in canpo verto, rento boschi sacri, fora da i spasi abitài visin a rivi, łagheti, o sorzente de fiumi. Ła cołocasion de łe aree sacre visin a rivi o a sorzente
REITIA – Reitia ła ze ła pì conosùa de łe Divinità de i antighi Veneti: el nome el ga orìzene inserta. Da na banda, el podarìa senjifegar “cueła che ła indrisa” (i torti, e donca na Dea de ła justisia, o na Dea che ła favorise łe nàsite indrisando i picenini vanti de’l parto). Senò,
