Istà (Herman Medrano)

Istà

parołe e voze de Herman Medrano (Ermanno Menegazzo)

Stra, Fieso, Doło, Mira Porte,
Porto Menài, Sanbruzon, Corte,
Canbrozo, Codevigo, Cona, Pegołote…
gazojo a vołontà, vojo fałe tute!

Cuindez’ani, do de ła matina e face agre
tuti suài, ncora dentro łe gabie a łe sagre,
trent’ani no ze canbià cuazi njente
stesi posti stese robe e ancora ła stesa zente.
Infradito – Go un déo in carne viva! –
braghe curte, camizeta sportiva,
vago a bizatełi che no ze njancora sera
manjà da i musati ciapo soło che rumatera.
A łe siè a’l bareto se catemo pa’l spriseto:
uno, do e tre fin che no so’ un bacheto,
bevo n’altro rujo e sensa dubio
vedo i łupi come a Gubio e ciapo drite e curve a gumio.
Medrano cicona, cuatro cuarti so ła mełona,
“me piaze ła mona” scrito so onji cromozoma,
doman soto el sołe tuto el dì in pisina
bire sora el còfano fin a łe tre de ła matina!

Ret.    Vivo pa’ ‘ste robe cuà, fin che te połi,
fora co i fiołi, fin che no te crołi,
me piaze l’istà e chel senso de łibertà
che me dà na màchina descapotà.
Stra, Fieso, Doło, Mira Porte,
Porto Menài, Sanbruzon, Corte,
Canbrozo, Codevigo, Cona, Pegołote…
gazojo a vołontà, vojo fałe tute!

Uno, do e tre, scało łe marce de’l Całifo
controman parché devo schivo l’unico serifo,
ze un caldo che fa schifo, ma no me łanjo nò…
mejo che in inverno e ndare in giro co’l paltò!
Trancuiłità soto na onbra de na cavana
nò na sołana in coa so ła jezołana,
ma se podarìa in alternativa a ‘ste strade
ndare macarse i osi su i sasi de’l Piave.
Dapartuto come i àcari co n’altri cuatro càncari,
salvàdeghi, in giro pa’ i bàcari.
Nò aquagym, njente acua, soło gin
che no te si pì bon capire dove che te si!

Ret.    Vivo pa’ ‘ste robe cuà, fin che te połi,
fora co i fiołi, fin che no te crołi,
me piaze l’istà e chel senso de łibertà
che me dà na màchina descapotà.
Stra, Fieso, Doło, Mira Porte,
Porto Menài, Sanbruzon, Corte,
Canbrozo, Codevigo, Cona, Pegołote…
gazojo a vołontà, vojo fałe tute!

Caza a schiera, mujere e chi łavora,
da un ano speta łe ferie e va via a sento a ł’ora.
Ma… ma… ma càvołi! Ła ze vita ze piena de bàgołi,
miłioni de ostàcołi, ze inùtiłe fare càlcołi.
Casade tuto l’ano e pì che altro d’istà
come ti me piaze masa far chełe robe łà.
Girate, vòltate, meti un piè de łà
ma ‘sta màchina ze pìcoła, so’ za tuto suà.
Fin che no me inpégoło senpre pì rabégoło,
me sfrégoło fin che no me destégoło,
come se fuse pìcoło, senpre pì ridìcoło
faso un fià de tuto e no vedo mai perìcoło.
Tenjo duro, pasame cheła stropa che carburo…
sturo, fin che no me scuajo come el buro,
se femo n’altro giro mi ghe stago de sicuro
no ze njancora sera e no ze njancora scuro.

Ret.    Vivo pa’ ‘ste robe cuà, fin che te połi,
………       (x2)

Vojo fałe tute, vojo fałe tute…
Vojo fałe tute, vojo fałe tute…