El fiłòzofo Andrèa Emo (4/4)

DIAŁÈTEGA – “Solche el fogo e łe vanpe deʼl spìrito i połe straformar ła realtà sceta e ojetiva in forma, in sojetività misterioza”, ma se ʼIo, inte ʼsta soaza cuà, A se ga da inténdarlo cofà “totałità de lʼèsar” ałora A vien vanti che seʼl ze tuto el ga par forsa da èsar anca njente. A ze par ʼsta razon cuà che se połe dir cheʼl Sojeto noʼl ze propio njente za cheʼl ze tuto, ma anca che propio ndove cheʼl se fa njente, a dir ła só mortałità, noʼl połe che farse anca univarsałe. Tute cuante łe varità łe ga de bezonjo deʼl raverso par inverarse e par zustifegarse cofà varità. A se pol dir co Emo che ła diałètega ła ze tràzega propio “inte ła forsa deʼl negadivo. Ła diałètega ła ze un prinsipio mìstego e mìa rasionałe”, che ła só natura njentifegante ła ʼsta par de łà tanto de lʼèsar che deʼl njente. Donca A ze ʼsto deventar cuà, ʼsto dezviłuparse e zlangorirse de łe difarense, cheʼl ne informa so lʼinportansa de ła diałètega inte łe specułasion sołitarie e univarsałi de Emo.