Arborèa (3/4)

EMIGRASION, ECONOMÌA, ŁENGUA E TRADISION (parte I) – Inte’l 1927 l’è rivà el primo scajon de 100 brasanti połezani, par védar se i fuse stà boni de conformarse a’l clima małàrego de ła bonìfega. Fin cuel momento chi che’l portéa vanti i łaori i jera solche sardi. Inte’l Veneto stòrego e inte łe provinse de ła Romanja e de ła Łonbardìa, ła situasion econòmega ła jera grave e cueła połìtega incandesente. Cusì oltra a i brasanti połezani, che i se ga fato razùnzar da łe fameje, i prefeti pa’l tràmite de’l “Commissario per le migrazioni e la colonizzazione interna” intrà el 1928 e il 1933, i ga invià altre fameje de mezadri połezane, vizentine, venesiane, furlane, mantoane, forliveze e ravenate. In gran cuota ła jera zente che ła gavéa fato altri łaori o che i gavéa un pasà połìtego. Solche da’l 1936 i ga scuminsià sełesionar łe fameje, fin che’l prezidente Dolseta l’è stà sostituìo da’l toscan Piero Cazini.